นอกจากนี้ คุณณพัชรยังได้ยกตัวอย่างธุรกิจที่ยังคงใช้งานและประสบความสำเร็จกับการใช้การตลาดอินฟลูเอนเซอร์ เช่น ธุรกิจบริการ อาหาร ซึ่งจัดเป็นสินค้าที่เห็นแล้วก็ยังไม่สามารถตัดสินใจซื้อได้ในทันที เพราะอาหารไม่ใช่แค่การถ่ายรูปถึงจะรู้ว่าอร่อย จึงต้องอาศัยอินฟลูเอนเซอร์มาช่วยบอกต่อหรือเล่าให้ฟัง หรือแม้กระทั่งอาหารเสริมและเครื่องสำอางค์ ที่ต้องอาศัยคนมาช่วยแนะนำหรือบอกต่อนั่นเอง

นอกจากรูปแบบการสื่อสารที่ได้รับความนิยมในแต่ละช่วงเวลาแล้ว คุณณพัชรเสริมด้วยว่า การเลือกใช้สื่อหรือแพลตฟอร์มล้วนขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของแบรนด์ ทิศทางของการตลาดที่แบรนด์ต้องการ ยกตัวอย่างเช่น เราต้องการทำการตลาดสินค้าหนึ่ง หากต้องการพูดถึงสรรพคุณหรืออธิบายส่วนประกอบโดยละเอียด คอนเทนต์อาจจะเหมาะกับวิดีโอที่มีเนื้อหายาว (Long video) ซึ่งเหมาะกับทั้ง เฟสบุ๊ก เพจ หรือยูทูป แต่หากเป้าหมายของเราเป็นแค่การเปิดตัวสินค้าใหม่ หรืออยากสร้างการรับรู้ของแบรนด์ หรือแม้แต่ทำยอดขายในระยะเวลาสั้น ๆ อาจเน้นไปที่วิดีโอสั้น หรือภาพทั่วไป ก็อาจมุ่งเน้นไปที่ ติ๊กต๊อก (TikTok) หรือ อินสตาแกรม เป็นต้น

ช่วงปลายปี 2564 ถึง 2565 หลายแบรนด์เริ่มหันมาใช้เวอร์ชวล อินฟลูเอนเซอร์ (Virtual Influencer) กันมากขึ้น เพื่อสร้างภาพลักษณ์และตอกย้ำความเป็นผู้นำในด้านการพัฒนาเทคโนโลยีและนวัตกรรม เช่น AIS ปลุกเทรนด์เมตาเวิร์ส คว้า “ไอรีน” ขึ้นเป็นเวอร์ชวล แบรนด์แอมบาสเดอร์ คนแรก หรือ True 5G ก็ดึง “อิมมะ” เวอร์ชวล อินฟลูเอนเซอร์จากเกาะญี่ปุ่น มาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์รายล่าสุด

คุณณพัชรมองว่า เวอร์ชวล อินฟลูเอนเซอร์ มีความน่าสนใจมาก เพราะมีข้อดีในแง่ของการสร้างตัวตนและคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน รวมถึงสร้างไลฟ์สไตล์เฉพาะ ซึ่งจะสามารถสร้างกลุ่มเป้าหมายหรือผู้ติดตามได้อย่างเฉพาะเจาะจงมากขึ้น และสามารถทำคอนเทนต์ได้โดยไม่มีเงื่อนไข ค่อนข้างอิสระในการผลิตคอนเทนต์ ดังนั้น การทำการตลาดกับเวอร์ชวลอินฟลูเอนเซอร์จึงน่าจะมีบทบาทมากขึ้นในอนาคต